<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js?client=ca-pub-2186354125220280"
crossorigin="anonymous"></script>
ಕಾಡು, ಮೇಡು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ, ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಪರ್ಕವೇ ಇಲ್ಲದ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ,ಅಮವಾಸ್ಯೆಯ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ, ತೋಟದ ಮನೆಯ ಚಾವಣಿಯ ಮೇಲೊಂದು ದೀಪ. ದೀಪದಿಂದ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತಲಿತ್ತೊಂದು ಬೆಳಕು. ಆ ಬೆಳಕಿಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಮಹಾತ್ವವಲ್ಲವೇ ? ನಮೆಲ್ಲರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಟುಬೆಲೈಟ್ ಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯು ಬೆಳಕಿನಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ . ಬೀದಿ ದೀಪಗಳು ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ನಾ ಮುಂದು ತಾ ಮುಂದು ಎಂದು ಕಾಂಪಿಟಿಷನ್ ಗೆ ಇಳಿದು ಇಡೀ ಬೀದಿಯನ್ನುಮುಂಜಾನೆಯವರೆಗೂ ಬೆಳಗುತ್ತಿರುತ್ತವೆ . ಆದರೂ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬರಿ ಕತ್ತಲೆಯೇ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ. ಬರಿ ಕತ್ತಲೆಯೇ ತುಂಬಿರುವ ಈ ಬದುಕಿಗೆ ಎಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡ ಟುಬೆಲೈಟ್ ನ ಬೆಳಕು ಕೂಡ ಬರಿ ಕತ್ತಲೆಯೇ. ಬೆಳಕಿನಡಿಯಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು ಈ ಬರಡಾದ ಬದುಕಿಗೆ ಬೆಳಕು ಯಾವಾಗ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ .ಈ ಬಾಳ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಬಂದಗಳು ಅದೆಷ್ಟೋ, ಹೊರಲಾಗದ ದುಃಖದ ಹೊರೆಯ ಭಾರದ ತೂಕವೆಷ್ಟೋ. ಏನೋ ನೆನಪಾದಾಗ ಕಣ್ಣುಗಳು ಯಾರನ್ನು ಕೇಳದೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಬಂದಾಗ , ಕಣ್ಣಿನ ಹನಿಗಳು ಕೆನ್ನೆಯನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿ ಕಚಗುಳಿಯಿಡುತ ಅಳಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಯಾವ ದೊಡ್ಡ ಬೆಳಕು ಕೂಡ ಏನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ. ಬರಿ ಕತ್ತಲೆಯೇ ತುಂಬಿರುವ ಈ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಚಂದಿರನ ಪ್ರವೇಶಕ್ಕೆ ಅನುಮತಿಯನ್ನೇನಾದರೂ ಪಡೆಯಬೇಕಾ? ಕಾದಿರುವೆ ನಿನಗಾಗಿ ನೀ ಎಂದಾದರೂ ಒಮ್ಮೆ ಬಂದೆ ಬರುತ್ತೀಯ ,ಬರಿ ಕತ್ತಲೆಯೇ ತುಂಬಿರುವ ಈ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ತಂದೆ ತರುತ್ತೀಯ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ.
ಕತ್ತಲೆಯಿಂದ ಬೆಳಕಿನೆಡೆಗೆ ನಮ್ಮ ಪಯಣ ....................
ಕತ್ತಲೆಯಿಂದ ಬೆಳಕಿನೆಡೆಗೆ ನಮ್ಮ ಪಯಣ ....................